Żyjąc w mieście traktujemy wycieczki rowerowe, konne czy motocyklowe jako przyjemną formę rekreacji. W terenie te środki transportu mogą pomóc nam przenosić się wraz z niezbędnym ekwipunkiem z miejsca na miejsce. Nie można jeździć zbyt szybko oraz zbyt obciążać ani pojazdów ani zwierząt. W każdym wypadku prędkość i obciążenie trzeba dostosować do możliwości danego środka transportu. Niekiedy może to oznaczać, że tempo podróży będzie wolniejsze od prędkości piechura. Wybór jucznego zwierzęcia, roweru czy motocykla, zależy od możliwości, rodzaju terenu, planowanego czasu podróży i wielkości bagażu.
ZWIERZĘTA
Wielbłądy
Wielbłąd może unieść na grzbiecie około 270 kg przemierzając w równym tempie dzikie bezdroża. Sprawdza się w różnym terenie i znosi skrajne warunki-potrafi iść po śniegu, a także gorącym piasku. Bywa jednak złośliwy, trudny do prowadzenia.
Psy
Zaprzęg złożony z siedmiu psów potrafi pociągnąć sanie obciążone ładunkiem 270 kg utrzymując tempo 32 km dziennie. Bardzo wytrzymałe psy rasy husky doskonale radzą sobie w śniegu, a ciągnąc sanie wydają się być w swoim żywiole. Muszą jednakże spożywać dużo świeżego mięsa, co zwiększa wagę zabieranego bagażu.
Słonie
Są bardzo silne, ale poruszają się wolno, zabieranie więc ich na dłuższe wyprawy często mijałoby się z celem. Najlepiej służą człowiekowi przy wykonywaniu specjalistycznych prac, przy których wykorzystywana jest ich silą. Powinien prowadzić je jeden opiekun. Zdarza się, że muszą minąć miesiące, zanim słoń zaakceptuje nowego pana. Słonie potrzebują również ogromnych ilości pożywienia, które trzeba by wziąć ze sobą i transportować na ich grzbietach obok naszego bagażu.
Konie
Muszą w ciągu dnia mieć czas na popas, odpoczynek. Trzeba też regularnie przystawać przy wodopojach. Potrafią za to pokonywać przez kilka dni z rzędu po 80 km nie zwalniając tempa. Z ładunkiem 90 kg idą w tempie 6 km na godzinę. Konie hodowane w rejonach górskich najlepiej nadają się na wyczerpujące wyprawy w dziki teren.
Pielęgnacja
O zwierzęta trzeba dbać. Chociaż nie powinno się ich traktować jak domowych ulubieńców, to ich potrzeby należy bezwzględnie zaspokajać. Trzeba ustalić codziennie te same pory karmienia i pojenia zwierząt, a później konsekwentnie ich przestrzegać. Wszelkie kontuzje należy natychmiast leczyć. Po przybyciu na miejsce odpoczynku lub biwaku powinno się najpierw zadbać o zwierzęta, a później o siebie. Sierść zwierząt jucznych trzeba koniecznie oczyścić przed osiodłaniem i objuczeniem. Żadne grudki brudu nie mogą dostać się pod juki lub siodło, gdyż mogłyby poranić zwierzę. Słonie wymagają codziennych kąpieli w wodzie, aby nie wysychała im skóra, oraz w piasku, co odpędza owady. Zwierzętom kopytnym – mułom czy koniom trzeba codziennie oskrobywać kopystką kopyta. Jeśli te zwierzęta będą chodziły po bitych drogach, powinny być podkute. Oprócz wspomnianych wyżej zwierząt do transportu wykorzystuje się jeszcze lamy, woły, jaki, osły, a nawet owce.
Pielęgnacja sierści
Zwierzęta należy regularnie czyścić szczotką i zgrzebłem. Podczas przeczesywania trzeba patrzeć, czy nie ma otarć, zadrapań i ran. Szczególną uwagę należy zwracać na nogi i kopyta, obserwując sposób stąpania zwierzęcia; gdy utyka lub skaleczyło się, należy reagować natychmiast.
