Mapa ma możliwie dokładnie przedstawić na płaszczyźnie wybrany wycinek wypukłej powierzchni Ziemi. Każde rzutowanie kuli ziemskiej na płaską powierzchnię walca bądź stożka musi w ten lub inny sposób odkształcać obraz Ziemi. Dlatego też mapy nigdy wiernie nie oddają wszystkich cech danego terenu. Dotyczy to zwłaszcza większych szerokości geograficznych. Jednym z najlepiej znanych odwzorowań kartograficznych jest rzut Merkatora stosowany powszechnie przy wykreślaniu map morskich.
Rozciąganie powierzchni globusa – Jeśliby powierzchnię globusa rozciąć wzdłuż południków i płasko rozciągnąć, między kawałkami w pobliżu biegunów występują szerokie przerwy. To właśnie konieczność ,,zapełnienia” tych przerw na płaskich mapach powoduje zniekształcenie obrazu Ziemi.
Odwzorowanie walcowe – Jednym z rodzajów odwzorowania walcowego jest siatka Merkatora. W tym odwzorowaniu powierzchnię globusa rzutuje się na walec przylegający do kuli wzdłuż równika. Po jego rozwinięciu otrzymujemy płaską mapę. Jest to odwzorowanie wiernokątne, które zachowuje kąty proste między południkami i równoleżnikami. Jednak rzut Merkatora nie oddaje wiernie powierzchni. W miarę oddalania się od równika zwiększają się odległości między równoleżnikami, co odkształca wielkość powierzchni, zwłaszcza obszarów położonych na dużych szerokościach geograficznych (okolobiegunowych).
Odwzorowanie stożkowe – Istnieje wiele sposobów rzutowania kuli ziemskiej na powierzchnie o różnych właściwościach, wadach i zaletach. Powyższa mapa powstała przez rzutowanie globusa na stożek styczny do kuli. Odwzorowanie stożkowe często stosuje się przy wykreślaniu map różnych części świata umieszczanych w atlasach. Również w wypadku rzutowania na stożek powstają odkształcenia, zwiększające się wraz ze zbliżaniem do podstawy stożka; nie są one tak wielkie, jak przy wielu innych odwzorowaniach.
