Walt Disney był niekwestionowanym liderem kreatywnego myślenia. Ponad 50 lat po jego śmierci jest wręcz legendą animacji, a my możemy się wiele od niego nauczyć!

Jeden człowiek- różne spojrzenia.

Obserwując jego tryb pracy można było zauważyć, że wcielał się w 3 role:

Marzyciela. Kiedy był w dobrym humorze, snuł wspaniałe plany, wyobrażał sobie niestworzone rzeczy, proponował nieszablonowe tematy bajek. Nic nie stało na przeszkodzie, nie było dla niego żadnych limitów i granic. Wszystko było możliwe.

Realisty. Innym razem przychodził i wybierał ze swoich pomysłów to co było kluczowe i przemieniał to w konkretny produkt.

Krytyka. Podobno to najtrudniejsza rola do zniesienia dla podwładnych. Kiedy stawał się krytykiem, kwestionował wszystko co sam wcześniej zaproponował. Szukał dziury w całym a każda część planu była problemem.

Być jak Disney

Jak możemy tę strategię zastosować w planowaniu przedsięwzięć drużyny? Weź radę drużyny i podzielcie się na grupy marzycieli, realistów i krytyków. Posłużymy się przykładem.

Wymyślamy zbiórkę drużyny harcerzy młodszych na temat węzłów

Pierwsi do pracy przystępują MARZYCIELE. Mają za zadanie wymyślić najkreatywniejsze zajęcia na jakie można wpaść. Pamiętaj- nie ma żadnych ograniczeń, nawet najbardziej nieprawdopodobne pomysły mogą być wpisane na kartkę! Grupa proponuje:

• sala wypełniona różnymi węzłami które trzeba będzie nazwać i nauczyć się ich wiązać
• wspinaczka skałkowa z nauką węzłów
• konkurs wiązania węzłów pod wodą
• stworzenie trójwymiarowej “rzeźby” harcerza wykorzystując liny i węzły

Kiedy kreatywność się wyczerpie, pomysły przekazywane są REALISTOM. Ich zadanie to sprowadzenie propozycji na ziemię, wybranie tych które na pewno będą do zrealizowania. Następnie próbują odpowiedzieć na pytania “Ile będzie to kosztować?” “Skąd weźmiemy pieniądze”, “Ile lin potrzebujemy?” “Jak długo nam to zajmie”? “Czego potrzebujemy do realizacji?” “Czy będą potrzebni specjaliści, skąd ich weźmiemy i ile może kosztować ich usługa?” “Ile osób potrzebne będzie do obstawy zajęć? Itd.

Kiedy na wszystkie pytania znajdziemy odpowiedź do pracy przystępują KRYTYCY. Mają za zadanie czepiać się wszystkiego:

• Co może pójść nie tak?
• Czy to na pewno bezpieczne?
• Co się nie uda?
• Co jeśli nie zdobędziemy pieniędzy?
• A jeśli nie wystarczy lin?
• Co jeśli ktoś z obsługi się rozchoruje?

Następnie wszyscy zbierają się w jedną grupę i omawiają wnioski. Proponują nowe rozwiązania, inne wyjścia z trudnych sytuacji i oceniają pomysł. Gdy czujemy niedosyt związany z efektem końcowym, powtarzamy wszystkie poprzednie kroki aż będziemy zadowoleni!